افغان ها چگونه خود را سر پاکستان فروختند؟

آیا اشغال افغانستان توسط پاکستان زیر نام طالب یک واقعیت است یا تلیغات امپریالیستی؟
افغان های پشتون به چه شکل خود و مملکت را سر پاکستان فروختند؟

نقش پاکستان در تراژدی افغانستان در حالیکه در دوران جهاد و مجاهدین از هیچ نگاه و معیار انسانی و مدنی قابل توجیه نبود ولی این تراژدی زیر نام طالب از طرف دستگاه استخباراتی پاکستان بنام آی اس آی شکل مضاعف بخود گرفت. در طول دهه ۱۹۹۰ طالبان از حمایت قاطع و مانع پاکستان برخوردار بود. قرار اذعان دستگاه استخباراتی امریکا بنام سیا پاکستان تاسیس نظام طالبی را بهترین گزینه برای پاکستان در افغانستان فکر می کردند. اینکه طالبان ممکن بود برای نظام سیاسی پاکستان باعث دردسرها در آینده گردد، پاگستان در این مورد توجه نمی کرد.

حمایت پاکستان از طالبان بشکل تحویلدهی تیل سوخت ماشین آلات و گندم صورت می گرفت. طالبان از گندم یاکستان برای تهیه نان سربازان جنگی خویش در جبهات جنگ و از تیل برای در حرکت در آوردن ماشین آلات جنگی استفاده می کردند. نقش آی اس آی پاکستان در این گیرو دار از هر نگاه قابل تامل بود. اگر دست آی اس آی پاکستان نمی بود در قدم اول طالبان در شهر کویته تاسیس نمی گشت و در قدم دوم این گروه هرگز موفق به تسخیر قندهار نمی گشتند. افسران آی اس آی در قونسلگری های پاکستان مقیم شهرهایی از قبیل هرات، قندهار و جلال آباد پیش از ظهور طالبان در دوران خودسری های مجاهدین جابجا گردیده بودند.

در حالیکه اشغال افغانستان توسط قشون سرخ شوروی بشکل علنی صورت گرفت و سربازان شوروی با یونیفورم نظامی وارد معرکه گشتند ولی سربازان پاکستانی و افسران آی اس آی پاکستان از طریق ستر و اخفا و لباس محلی قوم و قبیله پشتون ها زیر لنگی و پیراهن تنبان انگریزی وارد گشتند. لاری های شخصی برای حمل و نقل اسلحه و مهمات عسکری استفاده می گشت. لاری های پاکستانی اسلحه و مهمات را زیر مال های تجارتی مخفی می ساختند تا حین عبور از مرز در تاریکی شب شناسایی نگردد.

در حالیکه شوروی ها از طریق فضا و زمین از راه بندر حیرتان و ترمز بشکل علنی عمل می کردند اسلحه و مهمات پاکستانی غرض اشغال افغانستان زیر نام طالبان از سه مسیر انتقال می گشت. مسیر اول از شهر پشاور شروع و عبور از دره خیبر از طریق شهر جلال آباد وارد کابل می گشت. مسیر دومی از شهر کویته و عبور از دره بولان از طریق شهر قندهار وارد کابل می گشت. مسیر سومی از شهر میرام شاه شروع از طریق گردیز و خوست وارد کابل پایتخت افغانستان می گشت.

سلطان امیر مشهور به کلونل امام، جنرال قونسل پاکستان مقیم شهر هرات، طالبان را در تسخیر این شهر در سال ۱۹۹۵ کمک کرد. وی بعدا اظهار داشت که رابطه وی با طالبان رابطه احساسی بود. از نگاه این افسر آی اس آی پاکستان، طالبان مردم محترمی بودند که توانستند صلح را در افغانستان اعاده نمایند، کشت خشخاش را متوقف سازند، زمینه تعلیمات مجانی را فراهم کردند، ارایه خدمات اولیه صحی را مهیا ساختند و باسرع وقت دست به دادرسی و دادگستری می زدند.

شخصیت های پاکستانی که داعیه طالبان برای افغانستان را احیا ساخت عبارت بودند از جنرال متقاعد اسلم بیگ، کلونل امام، ملا فضل الرحمن، مولوی سمیع الحق و جنرال حمید گل. جنرال حمید گل بحیث اتشه نظامی در سفارت پاکستان در کابل کار می کرد. وظیفه و رسالت وی سرپرستی تربیه و آمادگی طالبان برای عملیات رزمی در داخل افغانستان بود. جنرال سید صفر و جنرال ارشاد در لباس محلی با کمک فعال پشتون ها در استخدام و تربیه جوانان در صفوف طالبان عملا فعال بود. افسران اردو و پایلوت های عسکری پاکستان نیز در این کار دخیل بودند.

افسران نظامی قوای هوایی پاکستان پیلوت های خلقی را که در صفوف طالبان خدمت می کردند از میدان هوایی قندهار برای بمباری در ولایات هلمند و قندهار آماده می ساختند. پاکستان بعد از آنکه از تلاش های حزب اسلامی برهبری گلبدین حکمتیار برای سرنگونی رژیم کابل برهبری برهان الدین ربانی مایوس می گردد، دست بایجاد طالبان می زند. در ماه سپتامبر ۲۰۰۰ درست یک سال پیش از تراژیدی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، کارل اندرفورت، معاون وزیر خارجه امریکا، تلگرامی به متن ذیل را عنوانی سفارت امریکا مقیم اسلام آباد مخابره می نماید.

پاکستان حمایت خویش از طالبان برای فتح افغانستان را روز بروز شدت داده می رود. نگرانی وزارت خارجه امریکا این است که پاکستان بشکل بی سابقه خاک خویش را برای سرنگونی مخالفین طالبان در افغانستان که شامل اقوام غیر پشتون بشکل تاجیک، ازبیک و هزاره می گردد در اختیار طالبان و هواخواهان طالبان قرار داده است. گزارشات غیر قابل انکار در اختیار سفارت امریکا مقیم اسلام آباد قرار دارد که پاکستان از هیچ نوع کمک برای طالبان دریغ نمی کند. این کمک ها شامل مواد، سوخت رسانی، پول، کمک های تخنیکی، و مشاورین نظامی می گردد. گزارشات می افزاید که شمار کثیر پاکستانی ها در لباس و شکل و صورت محلی توسط امکانات حکومتی وارد افغانستان گردیده اند. این گزارشات تایید می کند که فعالیت های نظامی پاکستان در شکل و ظاهر افراد غیر نظامی طالب طی چند ماه آخر افزایش چشم گیر داشته است.

برای اینکه پاکستان بهتر بتوانند عملیات نظامی خویش را مخفی ساخته و زیر نام طالب در افغانستان برزمد، این حکومت از افسران پشتون پاکستانی که از پشتون های افغانستانی فرق شده نتوانند، استفاده اعظمی می کند. مرکز این شبه نظامی های پشتون پاکستان در شهر پشاور ایالت پشتونخوا و کویته ایالت بلوچستان پاکستان قرار دارد. این شبه نظامیان در چوکات وزارت داخله پاکستان در همکار و تبانی نزدیک آی اس آی پاکستان در چوکات وزارت دفاع پاکستان فعال می باشند. شرکت افسران وزارت دفاع پاکستان بخاطری در همچو عملیات کمرنگتر است که این افسران از ایالت پنجاب پاکستان بوده و شیوه گپ زدن و عادت شان از ساکنین بومی پشتون تبار پاکستان فرق می کند.

علیرغم تمام این ثبوت های انکار ناپذیر حکومت پاکستان از حمایت و مداخله مستقیم خویش در امور افغانستان انکار می کرد. حتی بعد از اشغال افغانستان توسط امریکا در ماه اکتوبر ۲۰۰۱ پاکستان از حمایت های بی دریغ خویش برای طالبان منکر است. نجم الدین شیخ وزیر خارجه پاکستان طی یک دیدار با تامس سایمن، سفیر امریکا مقیم اسلام آباد، از وی خواست که امریکا نباید پاکستان را متهم به مداخله در امور افغانستا سازد زیرا پاکستان هدفی جز آوردن صلح در افغانستان ندارد.

این دغلی های پاکستان روابط بین این کشور و امریکا را در پایین ترین سطح دیپلماتیک تقلیل داده است. سازمان سیای امریکا شواهد غیر قابل انکار در دست دارد که آی اس آی پاکستان در عملیات تروریستی منطقوی و فرامنطقوی در حمایت از گروها تروریستی اسلامی بشکل فعال دخیل است. همچنان حکومت پاکستان زیر نام مستعار حرکت الانصار در عملیات تروریستی علیه شهروندان غربی در راه تحقق اهداف پان-اسلامیزم فعال است.

عبدالحمید