حقوق بشر در افغانستان یک شوخی انجویی است

بشر و حقوق بشر ، آن هم در افغانستان یک شوخی انجویی است‌ که‌ کمتر کاربرد عملی دارد!
رفتن سیما سمر و آمدن شهزاد اکبر در کمیسیون به نام مستقل حقوق بشر برای بشر و حقوق بشر در افغانستان کدام پی آمد خاص ندارد.

سازمان های حقوق بشری در کشور های که نظام عدلی و قضایی مستقل نداشته باشد نمی تواند موثر واقع شود و تمام این ارگانها به شکل از اشکال در خدمت ارگ و توجیه گری اعمال ارگ می باشند ، چون به فرمان ارگ گماشته می شوند و به فرمان ارگ بودجه می گیرند.

تغییر و تبدیل در کمیسیون مستقل حقوق بشر بیشتر رنگ و بوی تبلیغاتی دارد که جهت انحراف اذهان عامه از رسوایی سریال های سکس در بدل چوکی و وابسته به صف آرایی های جدید و اختلالات درونی در تیم ارگ است ، چون خانم سمر از جانب نادر نادری و حمیدی حمایه می گردید و در جناح سلام رحیمی قرار داشت و اکنون تیم دادوزی در صدد جابجایی افراد وابسته به خود است ، هنگام که دوسال قبل دوران سیما سمر در کمیسیون حقوق بشر تکمیل گردیده بود و قرار بود که جای ایشان را شاگل رضایی و یا حبیبه سرابی گیرد با پادرمیانی نادر نادری و تفاهم اشرف غنی احمدزی و سیما سمر نام برده بدون اینکه فرمان ابقا داشته باشد به صورت تقریباً غیر رسمی و شفاهی تا روز گذشته در وظیفه خود ادامه داد.

البته تمام نام نیک و دست آورد های غیر قابل انکار سیما سمر در ساحه معارف و ترویج فرهنگ معارف است که شاید در این زمینه نظیر نداشته باشد ، اما در دنیای لعنتی سیاست سیما سمر چه در حزب حق و عدالت اتمر ، چه در مقام وزارت زنان و یا متصدی کمیسیون مستقل حقوق بشر نمی توانست درخشش دلخواه خود را داشته باشد و گماشتن فعلی ایشان را در وزارت که اصلاً وجود ندارد شما خود حدس بزنید.

البته در بسا موارد شخصیت های انجوی بشر و حقوق بشر را در مقیاس خود در نظر می‌گیرند و جابجایی خود را در یک پست بلندتر به معنای رسیدن مردم به حقوق شان تلقی می کنند ، مگر سهمیه بندی امتحانات کانکور و سریال سکس در بدل چوکی ، تجاوز بالای بازماندگان‌ بیوه های سربازان و افسران و ده ها موارد دیگر نمونه بارز از جنایت علیه بشریت نیست و کجا است صدای اعتراض این همه مدعیان حقوق بشر در افغانستان ، و چرا سکوت اختیار کرده اند؟

حسن علی عدالت