مبارزه در راه دوستم، عطا، محقق و...!

اين متن را با ديد بلند و با تفكر عميق در سكوت شب بخوانيد و بعد "خٌردمندانه"به آن بينديشيد!
چرا براي منافع شخصي عطا، محقق، دوستم، عبدالله، امرالله، قانوني، احمدضيا، اسماعيل خان، خليلي و يا هر شخص ديگري كه به ارزشهاي انساني اهميت نمي دهد و داراي اصول و هدف مشخص نيست جوانان سرزمين ما قرباني يا توسط اجيران اشغالگر، ترور، تهديد، شكنجه و زنداني شوند و چرا فكر نمي كنيم.

مهمتر از اين رهبران مردم بلخ، هرات، فارياب، باميان، بدخشان، پنجشير، شمالي، فراه، نيمروز و در واقع تمام مردم اين سرزمين است، آيا خون فرزندان اين رهبران رنگين تر از خون جواناني است توسط تروريست هاي تربيت شده در ميدان هاي نبرد جام شهادت مي نوشند؟

از اشتباه اجلاس بن بگذريم اما وقتي اسماعيل خان را از هرات كنار زدند رهبران ديگر كمكي به آن نكردند كه در آنجا باقي بماند و يك پايگاه قدرت حفظ شود، وقتي فرماندهان وطن دوست يكي-يكي ترور شد صداي هيچ يك از رهبر نماها بلند نشد، وقتي قانوني برنده شد ازش حمايت قاطع صورت نگرفت و نگفتند بنشين سرجات، وقتي عبدالله پيروز انتخابات شد ديگران ازش نخواستند قاطعانه تقلب را قبول نكند اين پيروزي مديون تلاش مردم است، روزي كه بر عليه دوستم دسيسه ساختند وي را تبعيد كردند ديگران سكوت كردند، وقتي جنبش روشنايي را به رگبار بستند ديگران نظاره گر بودند، وقتي بر سر جنازه ايزديار حمله تروريستي توسط دولت صورت گرفت تصميم قاطع و يك پارچه نگرفتند...

تنها يك جا و يك بار صدا بلند شد كه گفت؛ «تصميم حكومت مبني بر بركناري خود را نه تنها نمي پذيرم بلكه خواستار تغير رهبران حكومت هستم» آنجا بود كه رهبران ديگر از جمله محقق، دوستم، اسماعيل خان، مردم سلحشور و جوانان شجاع فوج-فوج از سراسر كشور بسوي بلخ سرازير شدند و در حمايت از آن صداي آزادي خواهي در برابر فاشيست ها صف بستند كه در آن روزها هر تغيري در نظام سياسي ممكن بود اما متاسفانه برباد رفت!!

يك روز بخاطر محقق فرياد مي زنيم روز ديگر براي دادخواهي دوستم قرباني ميشيم، فردايش براي عطا لشكركشي مي كنيم، يك روز هرات را از دست مي دهيم روز ديگر بلخ را و هر روز اتفاقي در گوشه اي مي افتد ما مي ناليم فرياد ميزنيم برويم اما براي چي و كدام هدف مشخص نيست!

به اين چيزهاي پيش پا افتاده كه فرمانده، معاون، والي، وزير، مدير و... كي شود يا نشود نه بحران ايجاد كنيم و نه شهر را دچار آشوب كنيم به ريشه و عمق اين بحرانها بنگريم كه در كجا نهفته است و آن را بايد تغير بدهيم كه ريشه تمام اين مشكلات در ارگ است كه آن را از ريشه بايد برچيد و تغیير داد آنگاه نظام نويني را ساخت تا اين مشكلات به پايان برسد. اين كار ميسر نمي شود مگر با اتحاد و صادقانه خدمت كردن رهبراني كه امروز براي رقابت و كنار زدن يك ديگر در كنار دشمنان مردم شان قرار گرفته اند!
"هدف ما مردم ما باشد" و به مردم خود بينديشيم نه اشخاصي كه فعل و انفعالات شان بر عليه مردم ما است!

گل امیری