صلاح‌الدین “هیچ” گناهی ندارد...!

صلاح‌الدین “هیچ” گناهی ندارد، چون به‌ناحق نگفته‌اند:«نکرده‌کار که کار کند، رسوا کند.»

صلاح‌الدین “ربانی” از دید خودش (و نه از دیدگاه ما) رهبر حزب بزرگی‌است، حزبی‌که یک افغانستان جمعیت دارد و هواخواه. گاهی اما باید برهنه و بی‌پرده سخن‌گفت تا توهم زد‌ه‌‌ی چون‌ صلاح‌‌الدی‌ “ربانی” جای‌گاه اصلی‌اش را بهتر بشناسد.

در این جستار “هرچند مختصر” می‌خواهم به نکاتی اشاره نمایم تا شما خواننده‌ی گرامی با کودکی معرفی شوید که پس از شهادت استاد شهید “پروفسور استاد برهان‌الدین ربانی” برای (دو ماه) و‌ از روی مصلحت‌ها به‌ریاست حزبی تکیه زد و (هفت‌سال) باقی‌ماند که هیچ شناختی از آن حزب نداشت/ندارد.

به‌گونه‌ی نمونه،
۱-صلاح‌الدین ربانی قابليت رهبری جمعيت را (نه) داشت و نه هم‌دارد، چرا؟ چون یک روز هم در سنگر دفاع از عزت و شرف مردم افغانستان (جهاد در برابر ارتش بی‌رحم سرخ و مقاومت در برابر رژیم طالب‌ها) حضور نداشته‌است.

۲-صلاح‌الدین در هیچ جبهه‌ی حضور نداشت‌، تا از سختی‌ها بدانند، هیچ شناخت و خبری ‌هم از سرداران و فرماندهان بزرگ جمعيت اسلامی و خانواده‌های داغ‌دیده‌ی آن‌ها هم نداشت/ندارد، بنآ نمی‌تواند (اجازه ندارد) ادعا و اکت‌های رهبرانه نماید.

۳-آقای واجب‌الاحترام بی‌مسوولیت! هیچ از وضعیت جمعيتی‌ها در ولايت‌های افغانستان، خبر نداشت/ندارد. از کمک به آنان اگر بگذریم، حتا آنان را به‌حضور هم نمی‌پذیرفت (نمونه‌های فراوانی وجود دارد) پس فقط به (نام) که نمی‌شود رییس بود.

۴-جمعیت يک حزب بزرگ و فراقومی‌است که آن پیر فرزانه “رهبر فقیدمان” در زمان حیات‌ش و پس از شهادت وی، از سوی فرزندان معنوی‌ اش، از جمله “استاد عطا محمد نور” به‌سمت کاميابی رهبری شده‌است. صلاح‌الدین اما تنها به یفتل چسپیده‌است و نه چیزی بیشتر از آن.

۵-و در نهایت “مشت نمونه‌ی خروار” که در بالا ذکر شد. در نتیجه و به‌حکم این قلم، آقای واجب‌الاحترام بی‌مسوولیت “صلاح‌الدین” شما در جمعیت اسلامی افغانستان، صاحب هیچ پای‌گاه و جای‌گاهی‌ نیستید که بتوانید تصمیم بگیرید، چون از قدیم گرفته‌اند:«نکرده‌کار که کار کند، رسوا کند.»

مرتضی_جلالی