نامه ای منصفانه برای جناب رییس جمهور

بعد از اظهار مراتب تعارفات فایقه احتراما معروض است:
جناب شما شخص تحصیلکرده و متفکر دوم جهان هستید در این هیچ جای شک و شبهه نیست، طرح های اقتصادی شما بمثابه یک اقتصاد دان قابل قدر است، اینکه برای اینده ی افغانستان دید مثبت و نگاه دور اندیشانه دارید هویدا است، اینکه در سیاست های خارجی و داخلی کشور تغییرات قابل ملاجظه اورده اید این بر همګان واضح است، اینکه در میثاق های تان قبل از انتخابات مسایل بسیار حیاتی و برنامه های جامع را گنجانیده بودید حرف های بسیار خوبی بود، اما به صفت یک شهروند می خواهم نکاتی را خدمت عرض کنم که همه اش واقعیت های عینی جامعه است:

۱- شما در پهلوی تمام تحصیلات و برازندگی که دارید، افغانستان شناس نبودید. دلیل انهم نبودن دراز مدت شما در پهلوی مردم بوده است.

۲- شما تیم کاری کافی برای پیگیری برنامه های تان ندارید، به این دلیل اهراز موقف ریاست حمهوری برایتان قبل از وقت بود.

۳- این درست است که قبل از حکومت شما پول های زیادی حیف و میل شد که این پول ها گروپ های مافیایی را به نحو قابل ملاحظه ی قدرتمند ساخت، اما شما بدون تشخیض برای فرو نشاندن غقده های تان در مقابل گروپ های مافیا، مردم عام را تباه کردید.

۴- طوریکه خود می دانید حکومت بخش اجرایی ندارد، یعنی نظارت کننده و پالیسی ساز است و تمام بخش های اجرایی و ایجاد شغل در اختیار بخش خصوصی است، شما تحت عنوان شفافیت تمام سکتور های خصوصی (صنعتی، ساختمانی، صحی، لوجستیکی و غیره) سکتور ها را به شکست مواجه کردید. نبود تیم کاری تان و وجود بیروکراسی در ادارات دولتی باعث شده تا شرکت ها و فابریکات به مشکل اقتصادی دچار گردیده و زمینه ی بیکاری بوجود اید که این خود باعث نا امنی در کشور گردیده است.

۵- شما تمام قوانین سخت مالی دهی و سایر خدمات احتماعی و تدارکاتی را صرف بر مردم عام وضع و بر انها تطبیق می کنید.
بطور مثال:
پول برق را از مردم عام می گیرید نه از زورمندان.
پول مالیه را از مردم عام می گیرید نه از زورمندان.
پول صفایی را از مردم عام می گیرید نه از زورمندان.
ده فیصد بول تلفن را از مردم عام می گیرید نه از زورمندان.
موتر های بدون پلت مردم عام را توقف می دهید نه از زور مندان را.
پول شرکت های بدون واسطه را بند می اندازید نه از زور مندان را.
برای گرفتن پاسپورت مردم عام هفته ها سرگردان اند ولی از زورمندان بخانه اش فرستاده می شود.
روزانه صدها تن از مردم عام (نظامی و غیر نظامی) کشته می شوند نه از زور مندان.
این است عدالت تان؟؟؟

۶- شما جامعه را بدو طبقه تقسیم کرده اید، طبقه ی حاکم و طبقه ی محکوم. بهتر است در تذکره های الکترونیک بجای قومیت بنویسید قوم حاکم و قوم محکوم.

۷- شما در اوایل تاسیس حکومت خود برای ایجاد یک میلیون شغل تعهد کردید، این در حالی است که میلیون ها جوان به اثر بیکاری و نا امنی از کشور فرار نمودند.

۸- اکنون که حدودا پنج ماه از سال مالی می گذرد، شما از بودجه ی انکشافی خود ۱/۵ فیصد و از بودجه ی عادی خود ۱۳/۸ فیصد را مصرف کرده اید. این رقم پایین مصرف بودجه ی انکشافی خود بیانگر سطح بالای بیکاری نیست؟

۹-شما در مقابل زورمندان با احساسات و عجولانه تصمیم می گیرید و مجددا با انها سازش می کنید. چرا؟

۱۰- شما در بسا از مواقع از برنامه های ترقی خواهانه ی دوره ی امانیه یاد اوری کرده و علاقمند تعقیب همان روش هستید، اما اینرا درک نکرده اید که افراطیت و عقبگرایی بمراتب از ان زمان بیشتر رشد نموده و مانع برنامه های ترقی خواهانه ی شما می شوند؟ به این دلیل در ابتدا عرض نمودم که شما افغانستان شناس نبوده اید.

۱۱- شما زیر عنوان تعاملات جهانی و اخذ پنج میلیارد دالر از امریکا بعنوان مبارزه علیه تروریزم روزانه صدها انسان بیگناه این کشور را به کشتن می دهید. ایا این وجدانا کار نیک است؟ ایا شب راحت خواب هستید؟ در حالیکه خوب می دانید مردم مسکین ما تروریست نیستند.

در اخیر به صفت یک شهروند که نه تعلقات سیاسی دارم و نه سمتی و گروهی و تمام عمرم را در داخل کشورم که قلب من است سپری نموده ام، خدمت بعرض می رسانم که نا امنی، بیکاری و وضعیت بد اقتصادی طبقه ی پایین جامعه را به فغان اورده است. هرگاه در دور اینده کاندیدای ریاست جمهوری هستید قبلا به فکر تیم کاری صادق و کار فهم و متعد و جامعه شناس باشید تا از این بیشتر ملتی را که چهل سال است با نا امنی و فقر اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند در معرض بد بختی های بیشتر قرار ندهید. برای تثبیت این ادعایم لطفا در هر ولایت یک اداره بنام دفتر پذیرش شکایات خدمات اجتماعی تاسیس نمایید، بعدا خواهید دید که میلیون ها شکایتنامه از بخش های مختلف خدمات اجتماعی و بیروکراسی اداره ی تان به دفتر مذکور خواهد رسید، انگاه خود وضعیت حکومت داری تان را قضاوت خواهید کرد.

پیشنهادات:
۱- برای تطبیق برنامه های بعدی تان تیم کاری متعهد، کار فهم و جامعه شناس تدارک ببینید.

۲- در زمان طرح پروگرام های ملی و اقتصادی و سیاسی تان از شخصیت های پر نفوذ جامعه استفاده کنید.

۳- قانون عبارت از یک سلسله طرزالعمل هایی است که از بطن جامعه مطابق رسوم، عادات و نیاز مندی های همان جامعه برخاسته و برای بهبود زندگی مردم از ان استفاده می شود، لطف نموده قانون های منحصر به جوامع دیگر را کاپی و بالای مردم تطبیق نکنید که نتیجه ی ان چنین می شود که مشاهده می کنید.

۴-برنامه های پروژه ای از قبیل سی بی ار و غیره برنامه ها را از میان بردارید، عوض ان تمام فارغان و جوانان تحصیل کرده را در ادارات به مدت شش ماه بدون معاش جذب کنید، انگاه بعد از شش ماه از میان شان نخبگان را انتخاب و به کار بگمارید و بقیه خود شان احساس ضعف کرده و سطح توقع شان پایین امده و دنبال کار دیگری غیر از مسلک خود خواهند رفت. این از یکطرف باعث تقویه ی نهاد های دولتی خواهد شد و از یکطرف ادم های مستحق و کار فهم در پست ها جایگزین می شوند.

۵- در تصمیم گیری برنامه ها و پروژه ها در مقابل خاجی ها کمی از استقلالیت کار گیرید، هرگاه استقلالیت شما زیر تاثیر رفت از ان صرف نظر کنید، چون مردم ما از اسارت کرده به فقر بیشتر عادت دارند.

۶- در پست های بالا و حساس چندین کرکتر را زیر نظر داشته باشید و از سیستم رهبری (توظیف و بازخواست) استفاده کنید، هرگاه ثابت شد که مهره ای در کار خود ناتوان است، بدون درنگ و مصلحت جایش را عوض کنید.

۷- در صحبت های خود با مردم عام کمی مهربان تر باشید، مردم طی سالیان متمادی جنگ روحیه ی شانرا پژمرده کرده و تقریبا ضعف شخصیت پیدا کرده اند با مردم مهربانانه صحبت کنید نه با چیغ زدن.

۸- از ازادی های مغرضانه و بی مورد که باعث خدشه دار شدن منافع ملی و وحدت ملی می شود قاطعانه جلوگیری کنید.

۹- تمام برنامه های تان را بر محور معارف و زراعت متمرکز کنید، چون معارف اساس مسوولیت پذیری است و زراعت پیشه ی اکثریت مردم ما است، می شود با توجه به این سکتور در اینده زراعت ما از تولید به صنعت مبدل شود.

۱۰- رهبران و سیاستگذاران را مصروف سازید و از انها طرح های مختلف سیاسی، اقتصادی و نظامی و غیره امور را در خواست کنید، این از یکطرف فکر شان را در مسایل فوق معطوف می دارد و از طرف دیگر در مسایل کشوری احساس مسوولیت کرده و از انتقاد های بی مورد پرهیز خواهند کرد.

۱۱- در سفر های تان کوشش کنید چاپلوس ها را از اطراف تان دور کرده و با مردم عام بیشتر دیدار داشته و با خوشرویی به درد شان گوش فرا دهید، این برخورد تان باعث خواهد شد تا به تدریج فضای بی اعتمادی که بین ملت و دولت ایجاد شده بر طرف شود.

با عرض حرمت
محمد جان