نامه یک مهاجر به جنرالی که او نیز مهاجر است

نامه ای از من بعنوان یک مهاجر به جنرالی که او نیز مهاجر است.

جلالت ماب محترم معاون اول ریاست جمهوری جمهوری اسلامی افغانستان جناب ستر جنرال الحاج عبدالرشید دوستم سلام علیکم و رحمت الله و بركاته.

بنده جاوید دوستان یک هموطن و همچنین یکی از دوستداران شما در آلمان هستم و از چند سال بدینسو در شهر هامبورگ زندگی می کنم بعد از آرزوی صحتمندی و سرافرازی تان می خواهم توجه شما بعنوان فرد دوم حکومتی به درد و رنج های پناهجویان هموطن جلب نمایم.

جلالت مآب
مطمین هستم که شما از وضعیت اسفبار پناهجویان هموطن در اروپا مطلع هستید و نیز خبر دارید که دولت آلمان تا حالا یازده بار به صورت ظالمانه 188 نفر از هموطنان مظلوم ما را به بهانه های مختلف با دستان بسته به افغانستان اخراج نموده و هنوز این روند غیرانسانی ادامه دارد. جنرال گرامی از آنجایی که شما نیز یک فرد صادق و وطن پرست هستید می خواهم به زبان ساده و بدون تشریفات اداری بعنوان یک هموطن تان از دردهای هموطنان تان بنویسم.

جنرال عزیز
سال 2015 زمانیکه هزاران هزار نفر از هموطنان مظلوم ما از جای جای افغانستان از جنگ و خشونت فرار کرده و خود را به آلمان رسانیده بودند سر و کله ی جناب مغز متفکر دوم جهان اشرف غنی به آلمان پیدا شد و بعد از اینکه گفت "من نمی خواهم افغان ها در آلمان ظرفشویی به بار آیند و باید به افغانستان برگردند" وضعیت برای پناهجویان افغان روزبروز بد و بدتر گردید!

پناهجویان از کشورهایی مثل سوریه، عراق، ایران و اریتره از تمامی حقوق انسانی برخوردار بودند و هستند ولی نصیب پناهجویان مظلوم افغان جز تحقیر و توهین چیزی دیگری نشد آنها حق یادگیری زبان آلمانی را نداشتند و ندارند، حق کار را ندارند، پرونده های پناهندگی شان عادلانه و طبق قوانین پناهندگی آلمان و قوانین و کنوانسیون های حقوق بشری و بین المللی بررسی نمی گردد خلاصه اینکه بیش از سیزده هزار پناهجوی افغان در آلمان در معرض اخراج اجباری قرار دارند و هزاران هزار افغان دیگر در بی سرنوشتی و ناامیدی کامل بسر می برند.

جوانان و نوجوانان به امراض مختلف روحی و روانی دچار شده اند و خانواده های زیادی بر اثر مشکلات روحی و روانی یا از هم پاشیده اند و یا در حال از هم پاشیدن هستند. من بعنوان یک جوان افغان که چند سال قبل به آلمان آمده ام با بقیه هموطنان خبیر تمامی سعی و تلاش خود را به خرج داده ایم تا بتوانیم نظر مردم و جامعه ی مدنی آلمان و اروپا را به وضعیت بد امنیتی و دلایل فرار پناهجویان افغان جلب نماییم تا باشد با آنان یکجا در برابر تصامیم غیرانسانی دولت آلمان در قبال پناهجویان افغان ایستادگی نماییم!

خوشبختانه تا حالا در این عرصه موفق بوده ام و بارها با راه اندازی تظاهرات های چندین هزار نفری توانسته ایم توجه نمایندگان احزاب مثل سوسیال دموکرات ها،حزب سبز های آلمان و حزب چپ را جلب نماییم که بارها موضیع گیری نموده و مخالفت شان را با اخراج اجباری هموطنان ما ابراز داشته اند و اخراج های اجباری که قرار بود هر ماه تعداد پنجاه نفر از هموطنان مظلوم ما از آلمان اخراج گردند را به ماهانه چهارده نفر رسانیده ایم اما حتی اخراج یک نفر از هموطنان ما به افغانستان نیز زیاد است و نباید صورت گیرد.

جنرال صاحب
یکی از دلایل بزرگ و عامل اصلی اخراج، آزار و اذیت و صلب حقوق پناهجویان افغان در آلمان تفاهمنامه ای امضا شده بین دولت آلمان و افغانستان می باشد و تمامی اخراج های اجباری پناهجویان افغان از آلمان و بقیه کشورهای اروپایی طبق تفاهمنامه ی یاد شده که در اکتبر سال 2016 بین اتحادیه اروپا و آلمان به امضا رسید صورت گرفته و می گیرد. دولت آلمان طبق توافقنامه ی صورت گرفته تمامی حقوق پناهجویان افغان را پایمال نموده و به پرونده های پناهندگی آنها بدون اینکه طبق قوانین آلمان بررسی همه جانبه و درست نمایند جواب منفی می دهند و آنها را مجبور به ترک آلمان کرده و یا اینکه با دستان بسته به افغانستان اخراج می کنند.

این روند در بقیه کشورهای اروپایی نیز جریان دارند و کشورهای اروپایی بدون درنظرداشت وضعیت وخیم امنیتی افغانستان به پرونده های پناهجویان افغان آنگونه که قوانین خود آن کشورها و کنوانسیون های بین المللی حکم می کنند برخورد نکرده و حقوق آنان را پایمال می کنند.

جنرال گرامی
پناهجویان زیادی در کشور سویدن ماه ها در زندان بسر می برند بدون اینکه کوچکترین جرمی را مرتکب شده باشند تنها دلیل زندانی بودن آنان این است که از جنگ و خشونت فرار کرده و به این کشورها پناه آورده اند. هزاران پناهجوی هموطن شب ها در پارک های شهر پاریس، زیر پل ها، کنار خیابان ها و در ایستگاه های قطار بدون داشتن سرپناه زندگی می کنند و برای بدست آوردن یک لقمه نان از این مسجد به آن مسجد و از این کوچه به آن کوچه دنبال سازمان های خیریه می گردند.

صدها هموطن من و شما در بندر کالاس فرانسه در جنگل زندگی می کنند و ده ها تن دیگر بین مرزهای مجارستان و صربستان در خرابه ها بسر می برند همچنین هزاران هموطن مظلوم ما در کمپ های سر بسته ی هنگری و یونان برای زنده ماندن تلاش می کنند و کودکان شان حتی از ابتدایی ترین حقوق نیز محروم می باشند‌.

دولت اتریش نیز طرح بزرگی را بخاطر اخراج اجباری هموطنان مظلوم مان روی دست دارند و وضعیت در کشورهای هالند، دانمارک، ناروی، سویدن و فنلاند نیز چنین است همین دو شب گذشته یعنی به تاریخ نهم آوریل دولت سویدن ده نفر و همچنین اتریش هفده نفر از هموطنان ما را با یک دنیا حقارت به افغانستان اخراج کردند.

جنرال مردم دوست
گرچه طولانی می شود اما مایلم از وضعیت نوجوانان و جوانان هموطن ما در سویدن نیز بنویسم.

اواخر سال 2015 هزاران هموطن من و شما که تعداد زیادی از آنها را جوانان و نوجوانان زیر سن تشکیل می دادند به کشور سویدن رفتند اکثریت آنها وقتی به شهر هامبورگ می امدند من در ایستگاه قطار هامبورگ برای چند ساعت میزبان آنان بودم و آن زمان با وجود اینکه خسته ی فرار از وطن بودند و حوادث تلخ و ناگواری را در راه رسیدن تا هامبورگ تجربه کرده بودند ولی شور و نشاط زندگی در وجودشان موج می زد و من نیز با دیدن شور و نشاط آنان به یک آینده ای درخشان و پربار فکر می کردم اما تعداد زیادی از همان جوانان و نوجوانان در طی حدود دونیم سال گذشته یا به اعتیاد روی آورده اند و یا به امراض روحی و روانی مبتلا شده اند که عامل اصلی این همه رنج و بیچارگی معامله ی حکومت وحدت ملی بوده و می باشد.

اگر حکومت ضد مردمی وحدت ملی با اتحادیه اروپا توافقنامه ی اخراج اجباری پناهجویان به افغانستان را امضا نمی کرد و حکومت سویدن و بقیه کشورهای اروپایی حقوق پناهجویان افغان را مبنی بر توافقنامه ی یاد شده صلب نمی کرد امروز هرگز شاهد این همه مصیبت نبودیم. هموطنان ما بخاطر معتاد شدن و دیوانگی نه بلکه برای سالم زیستن به اروپا و اروپاییان پناه آورده بود اما چه کنیم که سرنوشت این بیچاره ها در افغانستان به دست چند سنگر فروش غدار افتاده است که حتی مجال نفس کشیدن در سایه ای امنیت را از آنان صلب کرده اند و در خارج از کشور نیز آنان را به بهانه های مختلف ماندن چوب سوخت به بازار فروخته و می فروشند.

جنرال صاحب
از چندین ماه بدینسو بار دیگر به دلیل گسترش ناامنی در افغانستان هزاران هزار هموطن من و شما بار دیگر در داخل افغانستان بیجا شده اند که عده ی زیادی از آنان با فروش تمامی دار و ندارشان خود را تا کشور ترکیه رسانیده اند اما با تاسف که اخراج های اجباری از ترکیه به افغانستان نیز طی چند ماه گذشته مخصوصا هفته ی گذشته بشدت ادامه دارد که فقط در روزهای شنبه و یکشنبه بیش از ششصد هموطن ما به صورت اجباری از ترکیه به افغانستان اخراج شده اند و تعدادی زیادی از آنان در روزهای آینده اخراج می شوند.

اسفبارتر از آن اینکه هفته ی گذشته سفارت افغانستان طی توافقنامه ای در ایالت ارزروم ترکیه روند اخراج اجباری پناهجویان خانه به دوش افغان را سرعت بخشیده است و دولت ترکیه نیز اعلام نموده است که روند اخراج های اجباری به افغانستان بشدت ادامه دارد.

جنرال صاحب محترم
بنده بعنوان یکی از هموطنان و یکی از دوستداران شما ضمن تشکر و قدردانی از خدمات و جان فشانی های بی شایبه ی شما در سنگرهای داغ نبرد جهت آوردن امنیت و آرامش به وطن و سرکوب تروریستان مزدور از شما عاجزانه خواهشمندم که هر چه عاجل طی گفتگوها با مقامات ترک از آنان بخواهید تا پناهجویان بی خانمان افغان را نه تنها به افغانستان دیپورت نکنند بلکه با آنها با مروت برخورد نموده و پناه دهند.

جنرال وطن پرست
از آنجایی که شما با حکومت‌ و مردم ترکیه رابطه ی نیک و حسنه دارید مطمینا با خواست هایتان موافقت می کنند و این حق را مردم افغانستان نیز به گردن شما دارد. نگذارید دولت ترکیه با زندگی هزاران هموطن من و شما با وجود اینکه شما نیز مقیم آن کشور هستید بازی کند. نگذارید تا با وجود بودن شما در ترکیه دولت آن کشور هموطنانتان را با حقارت به افغانستان اخراج کند.

جنرال صاحب همان پل سوخته ی کابل کفایت می کند و نگذارید تا پول سوخته های دیگری نیز شکل بگیرد همانگونه که در افغانستان با بزرگ منشی با قضایا حتی در مقابل دشمنان تان برخورد نموده اید در کشور ترکیه نیز هموطنانتان را تنها نگذاشته، دست نوازش بر سر آنان کشیده و آنان را نجات دهید و مطمین باشید که مردم افغانستان این لطف شما را هرگز فراموش نخواهد کرد.

در اخیر باید بنویسم که دلیل اصلی نوشتن این دردنامه اخراج های اجباری پناهجویان افغان از ترکیه به افغانستان می باشد و بار دیگر عاجزانه از جناب شما خواهشمندم تا هر چه عاجل از مقامات ترکیه بخواهید تا هیچ پناهجوی افغان را به افغانستان دیپورت نکند ناگفته نماند که برای رساندن این دردنامه به شما با خیلی از نزدیکان شما به تماس شدم ولی با تاسف همه بی پاسخ و بی نتیجه بوده است ولی آرزومندم که از طریق فضای مجازی کسی این پیام را به شما برساند.

دردها زیاد است و قلم من عاجز!

با تقدیم یک دنیا احترام، هموطن و دوستدار شما جاوید دوستان
10.4.2018 هامبورگ آلمان