چرا سرپرستی؟

گماشتن افراد بحیث سرپرست در وزارت‌خانه‌ها و دیگر اداره های دولتی، جدا از اینکه یک قانون‌شکنی واضح است (نقض ماده 4 قانون تنظیم سرپرستی)؛ توهین به‌شعور مردم هم است.

سرپرست بیشتر به‌یک دلقک می‌ماند تا یک فرد مسوول. سرپرستان برای رضایت اشرف‌غنی کار می‌کنند تا انجام مسوولیت و خدمت به‌ مردم. فرد سرپرست برای اینکه از مرحله سرپرستی گذر کند، به‌ هر خواست ولی‌نعمت خود تن می‌دهد. برای همین است که ارگ نمی‌خواهد افراد به‌شکل رسمی در وزارت‌خانه‌ها و بقیه اداره ها تقرر حاصل کنند.

رهبری حکومت می‌خواهد تمام دم و دستگاه حکومت مثل موم در دست اش باشد تا در کار این نهاد به‌سادگی دخالت کرده و هر برنامه و طرحی را از توسط آنها عملی سازند. سرپرستان که اکنون لشکر بیشماری را از حکومت وحدت ملی تشکیل می‌دهند، به گروه پیش‌مرگ ارگ و سپیدار می‌مانند که مو به‌ مو برنامه‌های آنها را عملی می‌کنند. نمونه بسیار واضح این وضعیت، سرپرست وزارت داخله است که به‌خاطر خوش‌ساختن و راضی‌ نگه‌داشتن اشرف‌غنی و همدستان او حاضر می‌شود حتی طرح‌های قومگرایانه آنها را عملی کند تا مگر در مقابل آنها هم لطفی کنند و او را برای کسب رای به پارلمان معرفی کنند.

وضعیت در تمامی اداره های حکومت از همین قرار است. وزارت دفاع توسط یک مامور شورای امنیت رهبری می‌شود و در یک وزارتخانه‌ دیگر، یک مامور بست 5 را سرپرست تعیین کرده‌اند. از دفتر سخنگویی ارگ تا وزارتخانه‌ها و ولایات و فرماندهی امنیه ولایت ها همه و همه پر از چپ‌راستی‌های ارگ است که اگر برایشان گفته شود بمیر، می‌میرند و زنده شو، زنده می‌شود.

در این سیستم، اداره و سلسله مراتب از بین می‎‌رود، فساد و بی بندباری افزایش و از عرضه خدمات به‌مردم و حکومتداری خوب هم خبری نیست اما در مقابل این آجنداهای قومی و شخصی فرد اول است که توسط لشکر از سرپرستان پیش‌مرگ و سینه‌چاک به‌وجه احسن آن به اجرا گذاشته می‌شود.

معترف