ما مرده های زنده هستیم

هر روز کشته می شویم ولی نمی میریم، هر روز خون و پیکرهای تکه تکه شده هم میهنان عزیزمان را روی جاده های می بینیم ولی خاموش هستیم و با سر تکان دادن وچند چق چق بی شرمانه خاموش می مانیم.

از طرف دیگر چند بی وجدان دیگر در راس حکومت وحشت ملی و نهادهای امنیتی قرار دارند که جز تقبیح کردن و تسلیت گفتن کاری دیگری کرده نمی توانند یا می توانند نمی کنند و بر گور مردم و خون مردم و پیکر قربانیان رویدادهای انتحاری و بمب گذاری ها ریشخند می زنند.

من بی وجدان تر از رهبران حکومت وحدت ملی و نهاد امنیتی مسوول تا حال ندیده ام شرم تان باد! من هیچ تفاوتی میان شما و تروریستان که انتحار می کنند نمی بینم زیرا آنها هم اعلامیه صادر می کنند و مسوولیت به دوش می گیرند و شما هم اعلامیه صادر می کنید و تقبیح می کنید.

آنها می کشند، شماها از زندان رهایشان می کنید، آنها می درند و شما روی بستر زخمیان با افتخار عکس می گیرید و به نشر می گذارید. آنها به هدف خود (کشتن افراد ملکی) می رسند اما شما با حقارت تمام می گویید که به هدف نرسیدند.

بمیرید عبدالله و غنی، شرم چیزی خوبی است کاش می داشتید، وجدان محکمه خوبی است که شماها ندارید.

شفیق پویا