افغانستان در تلخی سالی که گذشت

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)،خشونتی که طی چهاردهه در افغانستان ریشه دوانده است اگر از سوی گروه های تروریستی سبب تداوم جنگ و کشتار می شود در حکومت نیز رخنه کرده و به عبارتی، ارگ در استفاده از گروه های تروریستی توانسته یک نظام قومیتی را حاکم و تمامی رقبای غیرپشتون را به زانو در آورد.

شروع سال 2018 میلادی برای کابل با خون و مرگ آغاز شد و اینبار، داعش پس از کشتار در مساجد و گردهمایی های مذهبی به سراغ جامعه تحصیلکرده ای رفت که امید آینده سیاست بودند اما از قومیت و مذهبی که برای رهبران پشتون، خطرناک تر از هر نیروی ویران کننده افراط گر است.

اما شروع سالی که با خون آغاز شد تا پایان چگونه خواهد بود؟ سال هایی که می گذرند و نه تنها امنیت های موجود حفظ نمی شود بلکه با از میان رفتن مناطق تحت حاکمیت داعش در سوریه و عراق، نیروهای ترد شده طالبان و افراط گرایان داخل افغانستان زیر نام این گروه در جذب نیروهای خارجی دست به اقدامات خشن و تکان دهنده از قتل عام ها می زنند.

سال 2017 برای افغانستان به مانند سال های گذشته حکومت وحدت ملی برای کشور و ملت، تلخ و سخت بود از نسل کشی ها و به ناامنی کشیدن شدن شمال تا قوم گرایی و انزوای رهبران جهادی.

طالبان که پس از سقوط حاکمیت با تضعیف نیرو و قدرت بیشتر در مناطق تحت نفوذ داخل و مرزی پاکستان عقب نشینی کرده بودند پس از سال 2005 در حمایت مالی گسترده عربستان و قطر در کنار پاکستان توانست بر نیمی از افغانستان به مانند یک تهدید باشد و مناطق جنوبی را تحت نفوذ قرار دهد.

این در حالی است که گروه های تروریستی به مانند طالب و داعش با وجود حمایت های مالی و نظامی، توان تصاحت یک ولایت استراتژیک و یا سقوط کابل را ندارد و تنها اقدام به ناامن کردن و رواج وحشت در افغانستان می پردازند.

در این میان، ضعف های کلان امنیتی حکومت ریشه در سیاست قبیله گرایی ارگ دارد که هم به دنبال استفاده از تروریستان برای تضعیف دامنه قدرت قومیت های دیگر هستند و هم با ایجاد ناامنی به دنبال خریدن زمان برای جابه جایی قومیت های رانده شده پاکستان و ایجاد کشوری پشتونیزمی.

گروه طالبان که پایگاه های محکمی در برخی مناطق جنوبی پایه گذاری کرده اند و اگر توان سقوط نظام و تصرف کامل افغانستان را ندارند اما به راحتی جنگ را در کشور مدام می کند.

سال میلادی که گذشت، سال تغییرات اساسی طالبان نسبت به جنگ و سیاست بود به طوری که در بیانه ای کم سابقه چهره مدافع حقوق مردم گرفت و خواهان کنارآمدن با حکومت شد اما با شرایط بسیار و در همین راستا، وظیفه حمله و انتحاری های مرگ بار با هدف قومیتی و مذهبی برای داعش ماند که ابایی از هیچ گونه خشونت ندارد.

داعش و در پس آن طالبان با حمله های به تکرار در کابل به دنبال نمایش قدرت و رواج خشونت است اما نه تنها دوران حاکمیت گروه افراطی بر افغانستان به پایان رسیده بلکه این گروه ها با وجود حمایت های گسترده خارجی توان سقوط نظام را ندارند و در کنار ارگ در پی تداوم جنگ و ناامنی می باشند

کد (18)