در میدان نبرد پشتون ها، غیر پشتون ها بازنده اند

در جنجال پوشالی و جنگ زرگری که میان زی ها رخ داده و ظاهرا پشتون ها را دو دسته کرده است، بحث ها و چانه زنی ها و قلم فرسایی های بسیاری درخصوص برنده یا بازنده بودن کرزی یا اشرف غنی یا حتی برحق یا ناحق بودن غلجایی ها و درانی ها انجام گرفت اما همچون همیشه اصل مطلب مغفول ماند!

در این میان که پشتون ها برای در دست داشتن چوکی و حفظ و تداوم بقا در قدرت، اقدامات نمادین و فریب کارانه برای بازی با اذهان عمومی انجام می دهند و برای آن از هیچ کوششی حتی نمایش خیمه شب بازی لوی جرگه (مجلس بزرگان) در قندهار و به سخره گرفتن بزرگان کشور نیز دریغ نمی کنند؛ اما...

اما چند دستگی ها و تشدید اختلافات میان سران هزاره و تاجیک و ازبک و دیگر اقوام جا مانده از قدرت، به اوج خود رسید و هریک برای باز نماندن از سفره ای که اشرف غنی در یکسو و حامد کرزی در سوی دیگر پهن کرده بودند؛ علنا علیه یکدیگر جبهه گرفتند و شمشیر را از رو بستند!

متاسفانه همچنان چهره های شاخص غیر پشتون برای احیا و ابقای خود دست به دامن مهره های ظاهرا خارج از محدوده ی ارگ و نمادهای گول زننده ی اپوزیسیون پشتون تبار می شوند و به تبع آن، سیاهی لشگرهای همیشگی باقی می مانند و طعمه های ناتمام ماهی گیری برای صیادان ارگ نشین هستند.

برخلاف این قوم همیشه قدرتمند و میراث دار چوکی حکومت در افغانستان که اختلاف نظرهای جزیی میان اقوام و قبایل خود دارند و همیشه در صحنه پشت و حامی یکدیگر هستند اما در میان دیگر تبارهای افغانستانی، چنین نیست و با کوچکترین تطمیع یا تحریکی، چنان به جان یکدیگر می افتند که آن سرش ناپیدا...

به عبارت دیگر می توان به جرات مدعی شد که در میدان نبرد تن به تن اشرف غنی و حامد کرزی، هیچ یک از این دو و هم تبارهای حامی ایشان بازنده نبودند چرا که در نهایت هر دو طرف منافع مشترک و درازمدتی دارند و بارها از یک خوان لقمه برداشته اند و اگر چنین ادامه یابد؛ همچنان همسفره و هم کاسه می شوند.

بلکه بازندگان اصلی این جبهه گیری قندهار علیه کابل، عطا محمد نور، احمد ضیا مسعود، احمد ولی مسعود، عبدالرشید و باتور دوستم، محمد محقق، عبدالله، اسماعیل خان و بیشمار چهره ی شاخص دیگر از جماعت از این جا مانده و از آنجا رانده ای بودند که بازهم دستمایه ی نقشه ی شوم و البته زیرکانه ی سران پشتون شدند.

کد (8)