چرا غیر پشتون ها خود را به حراج گذاشته اند؟

اکثریت بالای مناطق پشتون نشین در انتخابات شرکت نمی کنند پس چرا تکه داران قومی ملبس به دالر تاجیک ها، هزاره ها و اوزبیک ها برای معاون شدن پشتون ها خود را به حراج گذاشته اند؟

اقرار یونس قانونی مبنی بر اینکه ریاست جمهوری به ما نمی رسد یک توهم و جبن تاریخی است که اساس آن در جلسه بن گذاشته شد و در لوی جرگه قانون اساسی مستحکم گردید، سران اقوام غیر پشتون شجاعت سیاسی را از دست داده اند و فقط هرکدام بلای جان قوم خود گردیده اند و به نمایندگی از قوم خود برای معامله و خرید و فروش برای حفظ منافع شخصی و خانوادگی خود در پشت دروازه های کاندیدا های پشتون تبار در میان خود رقابت می کنند و حتی تهمت های به یک دگر می زنند.

خوانندگان محترم خوب می دانند که اکثریت مناطق پشتون نشین تحت حاکمیت طالبان قرار دارد که آن ها پیرو امارت اسلامی هستند و در انتخابات شرکت نمی کنند و اگر رهبران اقوام غیر پشتون شجاعت از خود نشان بدهند و سنت شکنی در سیاست را قبول داشته باشند.

چرا از داکتر لطیف پدرام که یک سیاستمدار تاجیک تبار و تحصیل کرده است حمایت نمی کنند مگر لطیف پدرام چه کمی دارد که به ریاست جمهوری نرسد که دیگران برسد، اصلأ لطیف پدرام با دیگران قابل مقایسه نیست چون هیچگونه ارتباط مافیایی در بیوگرافی خود ندارد و یگانه کسی است که با طرح های مشخص وارد کارزار مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری شده است.

مگر کدام عقل سلیم باور نمی کند که لطیف پدرام نسبت به حنیف اتمر، اشرف غنی احمدزی و حکمتیار برتری دارد. فقط آقای پدرام در قدم اول به پشتیبانی تاجیک ها و بعد دگر اقوام کشور نیاز دارد تا قانون نانوشته افغانستان را به تاریخ بسپارد و لطیف پدرام این شجاعت را دارد که برخلاف اقرار یونس قانونی راه هر شهروند افغانستان را به راه ریس جمهور شدن باز نماید.

حسن علی عدالت