مافیای فساد در دست افراد رده بالای نظام است

بحث اصلاح اداری و مبارزه با فساد دو عنصر بسیار مهم در حکومت و نظام جدید بود. اما با گذشت بیش از سه سال از حکومت جدید برخی از کارها معکوس پیش می رود بطوریکه حرف ها و نکته های مضحکی شنیده می شود تا جایی که اکثر مقام های حکومتی در بحث های رسانه ای به این نکته اذعان کرده اند که بسیاری ناامیدی ها را در سطح پایین تزریق کرده اند و بحث مبارزه با فساد تبدیل به بازی های پیچیده سیاسی شده است. برخی ها معقتد هستند که اصلاح از پایین به بالا باید انجام شود که این موضوع در نظر بسیاری های دیگر مضحک است.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، رحمت الله بیژن پور آگاه مسایل سیاسی در برنامه «تحول» گفت: مبارزه علیه فساد هم اراده فساد ستیزی نیاز دارد و هم شخصیت ملی ضد فساد. بنابراین وقتی با فاسد علیه فساد مبارزه می کنیم فساد تقویت می شود ولی وقتی با عناصر ملی علیه فساد اراده کنیم فساد نابود می شود. از این نظر ما در حکومت از رییس جمهور از آغاز تا پایین ترین مقام ها متاسفانه احساس فساد را درک می کنیم.

وی، در خصوص زمینه های فساد می گوید: فساد تنها این نیست که رشوه بگیریم، فساد تنها این نیست که مانع اجرای کار شوند، فساد این است که در زمینه های پیشرفت تحکیم حکومت قانون اراده نشان نمی دهیم. تا آنجایی که می دانم پرونده های زیادی از فساد ساخته شده است. پرونده ها واقعی هم هستند. پرونده هایی هستند که در سطح صدها میلیون دالر است. وقتی این پرونده ها را دنبال می کنیم، آهسته آهسته به جایی می رسیم به سرسلسله نظام می رسد به انتخابات می رسد. تمام انتخابات با قرضه هایی انجام شده است که اکنون باید پس داده شود. آن هم در اختیار مافیای انتخابات و دیگر مافیاها بوده است.

بیژن پور، معتقد است فساد در نزد حکومت داران و مقام های بالای کشور است و بیان داشت: وقتی نظام عدلی، نظام قراردادی و نظام مالی و نظام سیاسی ما به عاریه در اختیار مافیا است و آن مافیا هم کسی جز افراد رده بالای نظام نیست. پس چگونه با فساد مبارزه کنیم؟ گفته بودیم که برای مبارزه با فساد اراده ضد فساد لازم است. نظریه پردازانی که می گویند اصلاح را از پایین شروع کنیم باید بدانند که افراد پایین اصلاح شده هستند. قانون بر افراد پایین رتبه به شدت تطبیق می شود. اما این قانون برای زورمندان نیست. این قانون در نزد زورآورها هیچ است و برای بیچارگان دریایی از وحشت و نابودی است. به همین منظور عمق فساد چندان است که نمی شود آن را تصور کرد.

این آگاه سیاسی، معتقد است از آنجایی که حکومت اراده ای برای مبارزه با فساد ندارد، نهادهایی را که اراده برای این کار دارند را حذف می کند و افزود: نهادهایی وجود داشتند که به خاطر اراده مبارزه با فساد از میان برداشته شده اند. من به شمال، شرق، غرب و جنوب افغانستان سفر کردم. تقریبا اوضاع هفده ولایت را از نزدیک مشاهده کردم. والی ها، وزیران و اراکن ارشد دولت در رابطه با موجودیت اراده فساد که مانع اصلاحات بود داد می زدند. ما گزارشات را به دولت آوردیم، پیشنهادات را آوردیم و گفتیم از اداره امور اصلاح را آغاز کنیم تا اداره اصلاح شود. نظریات به محض اینکه به اداره امور رسید رفت و در گاو صندوق ها ماند و حتی رییس جمهور آن را مطالعه هم نکرد. رییس جمهور هیچگونه اشرافی بر قدمه های پایین دولت ندارد.

وی، در خصوص اراده فساد نزد خارجی ها بیان داشت: بسیار واضح است که هم خارجی ها و هم حکومت موجود قطعا اراده ای برای حل مشکلات افغانستان ندارند و نمی توانند داشته باشند چرا که حکومت تابع اراده دیگری است از خود استقلالی هم ندارد. خارجی ها صاحب اصلی قدرت در افغانستان هستند. یعنی در واقع هرگونه تغییرات مهم در افغانستان از دیدگاه آمریکایی ها باید تایید شود. هم در ساختار قدرت در نحوه مدیریت و هم در پالسی سازی و قدرت. بنابراین اصل کار خارجی ها مساله دولت سازی ما نیست. ما همیشه گفتیم که اصل کار آنها دولت سازی نیست. آنها برای مصالح کلان جهانی و منافع خودشان بیشتر می اندیشند و ما نیز در حاشیه همین رویداد و همین حادثه که شانس افغانستان است تلاش می کنیم که چیزی را به نام حکومت شکل دهیم. اما چون این اراده متاثر از یک سری عوامل است و این عوامل معلوم است که وجه خارجی دارد بنابراین می توان گفت که این افراد نمی توانند کاری کنند.

کد (30)