آمریکا با پولی که می دهد خون مردم را می ریزد

ساخت وبلاگ

حمله های اخیر هراس افکنانه در کابل پای مقام های بلندپایه امنیتی را به اسلام آباد کشانید. وزیر داخله و رییس عمومی امنیت ملی سندهایی را با خودشان به پاکستان بردند که نشان می دهند این حمله ها از پاکستان سازمان دهی شده اند. هرچند برخی از کارشناسان انتقاد می کنند که به جای رفتن به پاکستان این سندها به شورای امنیت سازمان ملل متحد سپرده می شود اما وزیر داخله می گوید که اگر پاکستان در این زمینه کاری نکند حکومت افغانستان باید به شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت خواهد کرد. پاکستان در برابر این مدارک و شواهد چگونه واکنشی نشان خواهد داد؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، غلام محمد محمدی، نویسنده و استاد دانشگاه در برنامه «فراخبر» گفت: مشکل افغانستان با این رفت و آمد ها و با این اسناد حل نمی شود و با این کارها پاکستان اعتراف نمی کند که این تروریست ها را ما فرستاده ایم. این دو کشور هفتاد سال است که اختلاف دارند و اختلاف شان بسیار عمیق است. یعنی باید اینطور تصور کنیم که این ساختمان خراب است. یعنی باید از دوباره خراب شود و دوباره درست شود و رهبران حکومت ما می خواهند این ساختمان را رنگ کنند. باید گفت که با این رفت و آمدها مشکلات میان این دو کشور حل نخواهد شد.

وی، در ارتباط با علت نیامدن صلح در افغانستان می گوید: مشکل ما این است که ما همیشه دولت های مردمی و ملی مقتدر نداشتیم. فقط دولت های ملی می توانند مقتدر باشند. به این سبب اگر طرف های جنگ مستقل باشند کار صلح آسان می شود. اگر طرف های جنگ مستقل نباشند کلید جنگ به دست خارجی ها می باشد. به این سبب دولت افغانستان هم کلید جنگ به دستش نیست، کلید صلح هم به دستش نیست و هم طرف مقابلش که تروریستان می باشد کلید آنها هم به دست خارجی ها می باشد. به همین سبب آمدن صلح در افغانستان کار بسیار دشواری است.

محمدی، در ارتباط با با ارتباط هند و پاکستان در قضایای افغانستان می گوید: هند افغانستان و پاکستان سه کشوری هستند که یک مثلث شوم را تشکیل داده اند. هر گاه دولت افغانستان نیم قدم به طرف هندوستان بردارد پاکستان دو قدم برای مداخله در امور داخلی افغانستان قدم می گذارد به این سبب دولت افغانستان همیشه متکی به کشورهای خارجی بوده خصوصا در قضیه پاکستان و هند. وقتی با هند نزدیک شده و اعصاب پاکستانی ها را خراب می سازد. این مساله بسیار مهم است. دولت افغانستان یک سیاست ملی و مستقل نمی تواند بگیرد. مثلا دولت هندوستان مرزش را ششصد و چهل کیلومتر از دریای چناق تا راجستان سیم خاردار گرفته و سیم خاردار دو جداره به برق وصل اما هفتاد سال است از دولت افغانستان حمایت می کند تا مرز دیورند بسته باشد. در کشور ما تا هنوز اراده برای صلح وجود ندار چرا که دو طرف جنگ مستقل نیستند.

این استاد دانشگاه، در خصوص نتیجه ارایه مدارک به پاکستان می گوید: سفرهای زیادی به پاکستان صورت گرفته است فقط کرزی بیست به بار به پاکستان سفر کرده بود. در گذشته ها هم اسناد و مدارک را دولت های افغانستان و پاکستان ارایه کردند. سال 93 و 94 یک سری جنجال ها ارایه شد. این اسناد را پاکستان به هیچ وجه قبول نمی کند. اگر خیلی سطحی فکر کنیم که پاکستان این اسناد را بپذیرد به این معنی خواهد بود که پاکستان عامل این کشت و کشتارها در افغانستان است که پاکستان به هیچ وجه چنین چیزی را نمی پذیرد و می گوید طالبان و تروریستان در داخل خاک خود افغانستان است و همانطور که در گذشته می گفتند حالا هم می گویند که تقصیری نداریم.

محمدی، در ارتباط با آمریکا و اراده صلح آن می گوید: متاسفانه موضع آمریکایی ها هم در قبال طالبان و تروریست ثابت نیست. سال قبل می گفتند که طالبان دشمن ما محسوب نمی شوند. حالا می گویند که طالبان را می زنند و آنها را محو و نابود می کنند. مساله مرز دیورند مساله مهم بین افغانستان و پاکستان است و نظر من این است که آمریکا با همین پولی که به افغانستان می دهد با همین میلیاردها پولی که مصرف کرده است خون مردم را می ریزد. به این ترتیب که این پول ها را برای ریختن خون مردم صرف می کند.

کد (30)

Pasto: HP lead articles...
ما را در سایت Pasto: HP lead articles دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : کاوه محمدزادگان afghaniha بازدید : 172 تاريخ : پنجشنبه 19 بهمن 1396 ساعت: 3:09

خبرنامه