شمال از جنایت طالب تا خیانت حکومت

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، میرزاولنگ، نامِ آشنای جنایت های تکان دهنده طالب و داعشی و مصداق خیزش های مردمی در برابر تروریسم می باشد اما چرا همچنان فاجعه این منطقه عمدتا هزاره نشین در تصرف نیروهای طالب ادامه دارد؟

اگر شمال تنها منطقه مقاومت حتی در دوران حاکمیت طالبان بود، مقر رهبران ضد این گروه نیز می باشد که اکنون بدل به سرزمین یکه تازی تروریستان شده در حالی که استعداد بی نظری در شکل گیری جبهه مقاومت مردمی دارد، آنچه طالب در کنار داعش از سربریدن های کودکان و زنان در کنار قتل عام فجیع غیرنظامیان در این منطقه به نمایش گذاشت، همچنان که نشات گرفته از نفرت قومیتی و مذهبی است، زنگ خطر برای جنبش های مردمی سایر مناطق شمال بود تا این پیام را فراگیر کند که نه تنها همراهی حکومت را دارد بلکه در برابر مقاومت ها کوچکترین رحمی نیز نخواهد داشت.

این در حالی است که با پایان یافتن جغرافیای حاکمیت داعش در سوریه و عراق احتمال از میان رفتن این گروه با وجود نیروی 7 تا 10 هزار نفری دور از انتظار است در حالی که سرزمینی تروریست زده به مانند افغانستان در یک قدمی آنان با حکومتی ضعیف با ناامنی گسترده قرار دارد.

اگر نیروهای داعش در افغانستان از درون طالبان موفق به ریشه دواندن در منطقه شرق شده است اما در هدف و افراط گری هم راستا با هر گروه تروریستی بخصوص باقی ماندگان داعش در سوریه و عراق است در حالی که کشور شاهد به تکرار ادغام گروه های مختلف افراط گر و تکامل آنان بوده است.

و از آنجایی که طالبان در گذر سه دهه از حضور در افغانستان به لطف رهبران طالب دوست و حمایت کشورهای جهان و منطقه دیگر به عنوان طرف گفتگو و صلح خوانده می شود که راهی جز ادغام در قدرت ندارد باید چهره ای دیگر از تروریسم در افغانستان ظهور کند تا شعله های جنگ را افزون کند و اهداف شوم را اجرایی.

شمال نمونه بارز از استراتژی های پنهان و پیچده ای است که اکنون در حال اجرا شدن می باشد و اولین ضربه مهلک، شکستن مقاومت مردمی و جناح مخالف طالبان بود تا دیگر هیچ جبهه و خیزشی فکر مقابله در برابر افراط گرایان را نداشته باشد.

در این میان، حکومت وحدت ملی با رهبری اشرف غنی تمامی قدرتمندان را از کانون قدرت پس زده و با احاطه کردن خود توسط سیاستمداران پشتون، اختلاف های درون حکومتی را به اوج خود رساند.

اختلاف های قومیتی بار دیگر زمینه ناامنی ها و قدرت یابی گروه های تروریستی را محیا کرد تا آنجا که به تکرار، تکان دهنده ترین رویدادهای حمله و انتحاری با هدف براندازی جنگ مذهبی و قتل عام غیرنظامیان رخ دهد در حالی که اعتراض های مردمی در برابر موج بی کفایتی های امنیتی حکومت نیز با خشونت ها به حاشیه رانده شد.

در این میان، میرزاولنگی که سنبل خشم طالب و داعش در همراهی بی مانند در افغانستان می باشد اکنون نیز شاهد تصرف به دست همین گروه هاست و بازماندگان که شانس زنده مانده را یافتند به مانند هزاران هزار تن از بی جاشدگان جنگی در بدترین وضعیت به سر می برند اما چرا نیروهای ولایتی و حکومتی موفق با پس زدن طالبان در این منطقه بخصوص شمال نمی شوند، باید نگاه به عملکرد امنیت ملی داشت.

امنیت ملی و ریاست جمهوری نه تنها خواهان حفظ نیم بند ثبات افغانستان نیست بلکه با هر روشی بر دامنه ناامنی ها می افزاید و برهمین اساس خواهان به چالش کشیدن شمالی است که هم نمود حاکمیت و قدرت رهبران اقوام جز پشتون می باشد و هم افتخار جبهه مقاومت را یدک می کشد.

میرزاولنگی که توسط طالب صحنه نمایش کشتارهای فجیع بود اکنون با تلاش حکومت به منطقه ای بدل شده است که حافظه جامعه تا ابد به یاد آورد که چه بر سر مقاومت ها و خیزش های مردمی خواهد آمد اگر در برابر طالب و حکومت قد عمل کند.

کد (18)