عایدی کابل از این نشست های بیهوده چه است؟

نشست مشترک افغانستان، پاکستان و چین به میزبانی بجینگ در حال برگزاری است. در این نشست نمایندگان سیاسی هر سه کشور پیرامون اوضاع امنیت در افغانستان بحث و تبادل نظر می کنند. گفتگوهای سه جانبه افغانستان، پاکستان و چین که به میزبانی چین دایر شده است بر وضعیت امنیتی و اقتصادی منطقه تمرکز خواهد داشت. وزیران خارجه هرسه کشور در بجینگ پس از دیدار با یکدیگر به موضوع های اید شده خواهند پرداخت.
شاید به جرات بتوان واژه هایی نظیر بیهوده، بی هدف و بی سر و ته را در توصیف نشست های سه یا چهار یا چند جانبه ی مذاکرات صلح افغانستان و طالبان به کار برد که هر بار کشوری آمد ابتکار عمل را در دست گرفت؛ هر چه می خواست از این زمین به حال خود رها شده درو کرد و رفت.

حال ما مانده ایم و بلاتکلیفی چندین ساله و باج دهی های ناتمام و هزینه های سرسام آور و گزاف بی هیچ اندوخته ای، درحالی که طرف طالبانی در تمام طول این رفت و آمدها به کشورهای مختلف، باج گرفت و فرصت خرید و هر چه می خواست بدون ابا از نکوهش و از دست دادن فرصتی دوباره انجام داد و رفت.

شورای به اصطلاح عالی صلح افغانستان که به راستی چیزی در چنته ندارد و با تغییر چندین باره ی اعضا و رییس اش اما هیچ تغییری در رویکرد و عملکردش نسبت به طرف های مورد مذاکره صورت نگرفته است؛ خموشانه و فرمان بردار به هر سوکه دیگر طرف ها بکشندش و بخوانندش راهی می شود.

پیش از این و از هنگام شکل گیری فرزند نامیمون و نامبارک مذاکرات صلح و سپس شورای عالی صلح (از افراد ناکارآمد و مصروف در چند پوسته ی دولتی بصورت همزمان) تاکنون، این مذاکرات نافرجام در کشورهای مختلفی اعم از عربستان، امارات، پاکستان، قطر، افغانستان، هند و ایران با حضور واسطه ها و میانجی های متعددی از جمله قدرت های منطقه و ابر قدرت های غربی از جمله چین، امریکا و روسیه برگزار شده است اما...

اما متاسفانه دستاورد صریح و روشن و دوامداری که بتوان آن را عایدی و حصول از این مذاکرات عوام فریبانه و گمراه کننده برشمرد هرگز دست شورای صلح و به تبع آن طرف افغانستانی را نگرفته است؛ این مصداقی بر این مدعا است که ما بازندگان همیشگی و بی چون و چرای این میدان بوده ایم.

دیگر اینکه، سیاست زاری و بیزاری توأمانی که حامد کرزی و هم قطارانش در حکومت پیشین نسبت به طالبان دوست و برادر خوانده شده در پیش گرفته بودند و دست تضرع شان همواره به سمت بنیادگرایان افراطی دراز بود؛ نتیجه ای در بر نداشت و امید آن می رفت که رویکرد اشرف غنی و عبدالله چیزی جز این باشد.

در حالیکه رییس جمهور کنونی دست رد به درخواست سفر پاکستان زده بود و امید آن می رفت که بنیاد مخروبه و کرم خورده ی شورای صلح را نیز از هم بپاشد و زایل کند اما خبر نشست سه جانبه در چین و سفر قریب الوقوع اشرف غنی به اسلام اباد و نشست چهارجانبه ی صلح در عمان، گویای تکرار همان مکررات است و بس!

کد (8)