فروپاشی عطا و زیرکی غنی

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، عطا محمد نور نه به عنوان والی بلکه از منظر شریک در قدرت با حکومت وحدت ملی سخن می گوید و برهمین مبنا، انتظاراتی دارد که هیچ گاه از سوی اشرف غنی جامعه عمل نپوشید همانگونه که عبدالله نیز به خواست های وی پشت کرد.

اینکه والی بلخ در مدت یک و نیم دهه جدای از ثباتی که در این ولایت برقرار کرد جایگاه اجتماعی وسیعی در نقاط مختلف کشور به دست آورد و برخوردار از قدرت نظامی می باشد، همواره خود را مهره ای می داند که حتی رییس جمهورها توان حذف و برکناری وی را ندارد اما اشرف غنی نه کرزی پایبند به اصول سیاستمداری است و نه عبداللهِ مصلحت اندیش و چشم دوخته به الطاف جامعه جهانی.

رییس جمهور اگر طی سه سال موفق به زوال جزیره های قدرت شد و جنرال دوستم را منزوی کرد، تا عطا محمد را از ولایت بلخ کنار نگذار عقب نشینی نمی کند اما تمامی انتظارها برای حرکت هوشمندانه والی برکنار شده با تکرار اشتباه های گذشته به یاس بدل شد.

حکومت وحدت ملی تا پایان دوره کاری بر سر قدرت می ماند و اتحادهای هرچند بزرگ، توان حذف غنی و عبدالله را ندارد زیرا سران حکومت متکی به حمایت خارجی است و حامیان خارجی هر نوع کودتایی را در نطفه خفه می کنند و حال، با توجه به اوضاع حساس جاری برای عطا، تاختن به عبدالله واجب تر از به چالش کشیدن مشروعیت نظام قبیله گرای غنی بود؟

فرصت طلایی برای والی، ارایه مدارک مستند بیشمار از سلطه گرایی ارگ بود که عزل وی معطوف به تصفیه حساب های قومی غنی است نه برکناری بر اساس منافع ملی.

و در روزگاری که دیگر تاریخ مصرف تکیه بر حزب و خواست های قومی به پایان رسیده، وی با برپایی گردهمایی های بزرگ همچنان از آدرس جمعیت سخن می گوید و تنها دم از منافع تاجیک می زند در حالی که با تبعید جنرال دوستم و نبود رهبری دیگر، می توانست بدل به رهبری بزرگ برای قومیت های غیرپشتون شود.

فساد و ضعف رهبران حزب جمعیت بر کسی پوشیده نیست و نمی تواند تکیه گاه محکمی برای عطا محمد نور در جهت جذب هر چه بیشتر جایگاه مردمی و سیاسی باشد و برهمین مبنا، تاختن عطا به عبدالله و عقب نشینی از مواضع علیه غنی، اشتباهی بزرگ بوده و هست آنهم از سوی مقامی که بیش از سه دهه در سیاست افغانستان حضور داشته و عنوان رهبر قدرتمند جهادی را یدک می کشد.

عبدالله از ابتدای حضور در سیاست همراه در جناحی حضور داشت که منافع وی تامین شود و بیش از یک تاجیک، پشتونی متعصب می باشد و اگر در انتخابات مورد حمایت عطا بوده و از آدرس حزب جمعیت به قدرت رسید نشان از ضعف رهبران تاجیک در تشخیص مهره ها دارد.

معادلات سیاسی چنان به سرعت در حال تغییر است که هیچ حاشیه امنی برای رهبران غیرپشتون باقی نمی ماند چه رسد به آزمون و خطاها و بیان سخنان تکراری.

از جانب دیگر، ارگ نشینان در چنددستگی رهبران حزب جمعیت اقدام به برکناری والی بلخ کرد زیرا به خوبی می داند رهبران تاجیک در هراس از دست دادن موقعیت و ثروت، حاضر به معامله و پشت کردن به هر خودی هستند.

و زیرکی سیاسی غنی آنجا نمود پیدا کرد که با ایجاد دشمنی میان عبدالله و عطا در بیرون گود، شاهد تکه پاره های مقام های است که به جای اتحاد، راه دشمنی و حذف یکدیگر را در پیش گرفتند.

عطا محمد هرچند خود را طرف شریک قدرت بداند اما واقعیت امر همان است که والی زیرمجموعه حکومت می باشد و پافشاری بر سر ماندن در ولایت، عواقب زیان باری برای وی دارد اما می تواند با عقب نشینی با پیش شرط تعیین والی از سوی خود، هم ولایت را در اختیار داشته باشد و هم به عنوان یک رهبر برای قومیت های غیرپشتون قد علم کرده و در کنار جذب حامیان داخلی، پشتیابی قدرت های منطقه ای همچون روسیه را نیز کسب کند.

غنی و عبدالله اگر در حکومت آینده باقی نمانند اما تا پایان مدت قانونی وحدت ملی بر سر قدرت هستند و اینجاست که اگر عطا خواهان بقا و ماندن در قلعه سیاست است باید بیش از هر زمانی سیاستمداری پیشه کند و ابزای به دست غنی برای قلع و قمع خودی های تباری و حزبی نشود.

کد (18)